این شعررو وقتی نوشتم که معنی سکوت رو فهمیدم!
معنای سکوت رو وقتی فهمیدم که تنها شدم!
وقتی تنها شدم که آدمهای اطرافم رو شناختم!
وآدمهای اطرافم رو وقتی شناختم که به سختی ها بر خوردم...
"من"
توحرفام هیچ بغضی نیست
شبیهه لَحـــن دیــــــــــــوارم
منو هیشــــکی نمیشناسه
بجز پاکت ســــــــــــــــیگارم...
جنون صبحِ اعدامـــــــــم
با چشم بسته بیــــدارم
از این فردای بی تصمیم
به حد مرگ بیــــــــــزارم...
من آتیش یه خاکســـــتر
یه روح سر به سر زخمی
یه دنیای پراز کــــــــــــینه
که گیره تو تن افعــــــی...
من آرومم ولی داغـــــــون!!!
کسی که بودنش جرمـــه
کسی که بی دلیل وحرف
یه عمر حبس عبد خـورده...
تو پیشونیم نوشت تقــدیر
که این آدم رو "فاکش کن"
یه رمانم که تو جلـــــــدش
نوشته "خوندی پاکش کن"...
شبییه یک مگــــس وِز وِز
به تار کهنه چســــــــبیدم
بدون نقض یک قـــــــــانون
دارم تاوان پس مــــــــیدم...
شبییه یک مَگــــس وِز وِز
به تار کهنه چســــــــبیدم...
به تار کهنه چســــــــبیدم...
تماشاگــــر 
به روزهای سخت که رسید...